Ankara’nın delaletinden ümidim kesildiği için hava tebdili bahanesiyle Beyrut’a gitmek üzere mürur (geçiş) tezkeresi aldım. Antalya’ya uğrayan vapurlardan birine binerek ora da karaya çıkıp İnebolu üzerinden Ankara’ya gitmeye ka rar vermiştim. İstanbul’dan Beyrut’a gidecekler için önce Fransa Sefareti vasıtasiyle General Gouraud’nun muvafa katini almak gerekiyordu. O sırada İstanbul’da bulunan ve kendisiyle gereği kadar tanışıklığım olan ve beni idamdan kurtarmaya çalışanlar arasında adını saygı ile andığım Fransız subaylarından Yarbay Mösyö Sarrou’nun aracılığı ile Beyrut'tan telgrafla muvafakat cevabı alındı.
İdama mahkûm edildiğim sırada Fransız Parlamento su'nda bir veya iki milletvekilinin:
«İngilizler İstanbul’da bulunan Fransız dostu olan ünlü yöneticileri kırıp geçiriyor. Eski Dahiliye Nazırını da idama mahkûm ettirmiştir. Fransız Hükümeti niçin engel olmuyor?» yolunda soruda bulundukları işitilmiş ve İstanbul’daki Fran sız Yüksek Komiseri Mösyö Defrance da Sefaret Baştercü manı Du’yu birkaç kere Sadrazam Ferit Paşaya göndermiş ti.
Harekete hazırlandığım sırada, Ankara’dan Fevzi Paşa nın, İnebolu’daki İrtibat Subayı vasıtasiyle İstanbul’da gizli Grupta çalışan subaylardan adını hatırlayamadığım bir gen ce çekilen telgrafı bana gösterdiler. Bu telgrafta şunlar yazılıydı:
«Hazım Beyle Hasan ve Galip paşalar Anadolu'ya geç mek isterlerse burada çok iyi karşılanacaklarının kendilerine tebliği ve seyahatlerinde her suretle kolaylık gösterilmesi».
Bu subay, Hasan ve Galip paşaların evvelce kaçırıldık larını da söyledi. Bunun üzerine 1920 Ocak ayının 24/25. gecesi İnebolu’ya uğrayan Plaski vapuruna bin dim. Vapura binmekle iş bitmiş, tehlikeler geçmiş de ğildi. Çünkü İngilizler bu vapurları Kızkulesi yanlarında durdurarak araştırma yapıyorlardı. Vapurun makine kısmın-
54
