TEBLİĞ-İ RESMÎ
Beş buçuk yıl önce Osmanlı ülkesinin kaderini her na sılsa elde etmiş olan İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin telkin lerine kapılarak Osmanlı Devlet ve milletini Umumi Harp’e iştirak ettirdiler.
Bu haksız ve meşum siyasetin neticesi malumdur. Os manlı Devlet ve milleti bin türlü felaket geçirdikten sonra öyle bir mağlubiyete uğradı ki İttihat ve Terakki Cemiyeti' nin başları bile bir mütareke akdederek kaçmaktan başka bir çare bulamadılar. Mütarekanamenin imzasından sonra İtilaf Devletlerine ağır bir vazife düştü. Bu vazife eski Os manlı mülkünün bütün ahalisinin mezhep ve sınıf farkı ayır maksızın mutlu gelecek ve gelişmelerini, ekonomik ve sos yal hayatlarını temin edecek bir sulhun temellerini atmak tan ibaretti.
Sulh Konferansı bu vazifenin ifasiyle meşgulken kaçan İttihat ve Yerakki ileri gelenlerinin yolunda yürüyen bazı kişiler «Teşkilat-ı Milliye» takma adı altında bir düzen ku rarak ve Padişah ile hükümet merkezinin emirlerini hiçe saymakla savaşın acı neticesinden büsbütün tükenmiş olan ahaliyi askerlik için toplamak, çeşitli unsurlar arasında ni fak çıkarmak, millî yardım bahanesiyle ahaliyi soymak gibi fiillere cüret ettiler ve bu veçhile sulh değil âdeta yeni bir muharebe devrini açmaya teşebbüs ettiler.
Bu teşvikler ve tahriklere rağmen Sulh Konferansı va zifesine devam etti ve nihayet İstanbul’un Türk idaresinde kalmasına karar verdi. Bu karar Osmanlıların kalplerini müsterih edecektir. Ancak, bu kararlarını Babıâli’ye tebliğ ettikleri zaman icrasının ne gebi şartlara tabi olduğunu da ihtar ettiler.
Bu şartlar Osmanlı vilayetlerinde bulunan Hıristiyanla rın hayatlarını tehlikeye maruz bırakmamak ve halen İtilaf Devletleri ile müttefiklerinin askerî kuvvetleri aleyhine mü-
28
