Gökten rahmetler saçıldı
Mümin olanlar seçildi
Âb-ı kevserler içildi
Dem Muhammed Ali’nündür
Varma Yezid meclisine
Kulak virme hiç sesine
Satur Yezid ensesine
Seyf Muhammed Ali’nündür
Hatâyî oturmuş ağlar[1]
Dilüne geleni söyler
Topolmuş ortada döner[2]
Nur Muhammed Ali’nündür[2]
Hû diyelüm gerçeklerin demine
Gerçeklerin demi nurdan sayılır
On iki imamın giren bezmine
Muhammed Ali’ye yardan sayılur
Üç gün imiş şu dünyanın safası
Safasından artık imiş cefası
Gerçek erenlerin nutku nefesi
Biri kırktır kırkı birden sayılur
Gerçek âşık menzilinde durursa
Çırağ gibi yanup şem’i erirse
Eksikliğin kendözünde bilirse
Ol âciz olsa da erden sayılur
Şah Hatâyî ider Bağdattır vatan
İkilükten geçüp birlüğe yeten
Erenler yoluna kıyl ü kal katan
Yolu dikenlidür hardan sayılur
