İsmi çıkıp âlemlerde öğüle
Tutu kumru haber vermiştir güle
Seher davlunbazı her dem döğüle
Zülüf çevgân yanakların ne kara
İki gözüm doldu kanlı yaş ile
Dostum kumaşın uydurmuş yeşile
. . . . . . . . . . . . .
Ne aldır ol ne kırmızı ne kara
Ne ziba yaratmış Yaradan Gani
Seloldu aktı gözlerimin kanı
Gel bana rahmeyle mürüvvet kânı
Ben söylerim ne ak söyler ne kara
Budala’m der neylerim ben bu malı
Sohbet ile bulmuşum ben kemali
Mahbub derler gösterem gül cemâli
Ne yağmura ne güneşe ne kara
Hak nefesin inkâr eyleyen tâlib
İblistir bu cemden sürülsün gitsin
Hak’kın divanında yüzü karalar
Esfeldir ol yerden sürülsün gitsin
Yok ise kalbinde mahabbet sevgi
Yıkıktır kalbinde Allah’ın evi
Özünden haberi olmayan divi
Salıver yabana yorulsun gitsin
Yalınız kafeste sakla bir kuşu
Kiminle söyleşir olmasa işi
Günahın meydana koymayan kişi
Yüzünü eğsin de ayrılsın gitsin
