Ol Rızâ'ıa gösterdin kul
Kâzım Mûsâ var sana kul
Ümmetine keremin bol
Yâ Muhammed yâ Ali
Ümmete edersin kerem
Takî Nakî yola irfan
Yolun doğrusun gösteren
Yâ Muhammed ya Ali
Bizi ayırma yolundan
Bülbül ayrılmaz gülünden
Asker, Mehdî katârından
Yâ Muhammed yâ Ali
Derviş Mehmed'im zikr eder
Hak'kın bin bir ismin ezber
Bir adı Hayder-i Kerrar
Yâ Muhammed yâ Ali
Cümle işler malûm ol efendime
Nice türlü türlü iş etti gönül
Ne deliyim, ne sarhoşum, ne ayık
Divane mecnunum cuş etti gönül
Viranım ezelde mâmur kûyidim
Cümle bet eşlikte ben de çok idim
Bir zamanlar akıl başta yok idim
Aklımı başıma duş etti gönül
Hep melekler el kaldırmış duada
Ciğerciğim kavurdular tavada
Bir zamanlar gezer idik havada
Yere türab edip düş etti gönül[1]
- ↑ «Gönül düş emrini verdi» demek istiyor
