XVII nci asırda yetişen Bektaşî şairlerindendir. Asıl adı Ali’dir. Diyarbakır’da doğdu. Ali Emirî merhum «Tezkire-i şuarâ-yi Âmid» de onun Karaoğlu namiyle şöhret kazandığını ve gayet güzel bir sese mâlik bulunduğunu söylüyor. İhtiyarlığında Baba Âhû lâkabiyle şöhret kazanmış bulunan bu şairin Murad IV. ve Mehmed IV. devirlerinde yaşadığını Hammer de bildirmektedir. Bir takım destan, koşma ve nefesler vücude getiren Âhû’nun XVII nci asırdan itibaren yazılan bazı mecmualarda şiirlerine de tesadüf edilmektedir. Bu maruf saz şairinin «Âşık musikisi» üslûbunda besteler de vücude getirdiğine muhakkak nazarıyla bakılabilir. Birkaç nefesini dercediyorum:
İkrar verdim dönmem Elest bezminden [1]
Verdiğim ikrarı imandan aldım
Başka seyran gördüm çeşmim neminden
Mahabbeti [2] ben ol seyrandan aldım
Nârü badü âbü hâkden halkoldum
Kendi kendim ana rahminde buldum
Devir [3] tamam oldu Dünyaya geldim
Bu ibret namesin cihandan aldım
Bildiğim unuttum eylerim feryat
Dert budur dil dönmez [4] isterim imdat
Tekrar ile talim etti bir üstat
Dersimi mektebi irfandan aldım
