Âl-i Resûl’e kangı yüzü kare böyleder[1]
Olsun Yezîd’e lâ’net-i Yezdân yâ Hüseyn
Her kim seni vü âlini can gibi sevmese
İtten beterdir ol nice insân yâ Hüseyn
Bezm-i gamında âteş-i hasretle yanmayan
Olsun hemîşe ney gibi nâlân yâ Hüseyn
Derdâ ki tâs-ı çerh-i felek hânedânına
Gâhî içirdi zehr gibi kan yâ Hüseyn
Sen deşt-i Kerbelâ’da susuz bunda âh ü vâh
Yere mi geçti çeşme-i hayvân yâ Hüseyn
Dervîşim âstânına yüz süregelmişim
Şâh-ı keremsin eylegil ihsân yâ Hüseyn
Mahşer gününde el benim etek senin şehâ
Komagıl anda teşne vü üryân yâ Hüseyn
Kandır şerâb-ı kevsere Sâfî kulunu sen
Geydir libâs-ı hulle-i Rıdvân yâ Hüseyn
Rahmet seni sevüb yoluna can verenlerin
Olsun hemîşe hil’ati elvân yâ Hüseyn
Olsun sana vü âline Rûhülemin müdâm
Kerrûbiyanla hemd ü senâhân yâ Hüseyn
- ↑ Böyle eder yerine
