Kudret eline irişti elim[1]
Ayan oldu Hak’ka sercümle hâlim
Biz olalım Kul Mazlum olanlar zalim[2]
Ali divanında sorulun gitsün
XVI ncı asrın son yarısında yaşadığı tahmin olunan Bektaşî şairlerindendir. Hayatı hakkında hiç bir malûmata sahib değiliz. Hattâ ismi de mecmualarda Fezmî, Kazmî, Azmî gibi muhtelif şekillerle kayıdlıdır. Bay Ahmed Hamdi’nin hususî kitapları arasında 997 (M. 1588) de yazılmış bir mecmuada ise bir manzumesi, harekeli olark Kuzmâ tarzında tesbit edilmiştir. Bir kısım yazmalarda Azmî mahlâsıyle bazı şiirlere de tesadüf olunmaktadır. Fakat bütün bu manzumelerin aynı şaire âid olduğu iddia olunamaz. Biz sadece onun meşhur nefesini buraya dercediyoruz:
Yeri göğü ins ü cinni yarattın
Sen ey mimar başı eyvancı mısın
Ayı günü çarhı burcu var ettin
Ey mekân sâhibi rahşancı mısın
Denizleri yarattın sen kapaksız
Suları yürüttün elsiz ayaksız
Yerleri temelsiz göğü direksiz[3]
Durdurursun aceb iskâncı mısın
Kullanırsın kanadsızca rüzgârı
Kürekle mi yaptın sen bu dağlan
Ne yapıp da öldürürsün sağları
Can verüb alırsın sen cancı mısın
