XIII üncü asrın son nısfında yetişen Bektaşîlerdendir. Hayatı hakkındaki malûmat, ekseriyetle menkıbevî bir mahiyet arzediyor. Fakat onun Hacı Bektaş halîfelerinden Taptuk Emre’ye mensub olduğu muhakkaktır. Nitekim kendisi de müteaddid şiirlerinde bu intisab keyfiyetini bahis mevzuu etmiş ve şeyhi hakkında gayet hürmetkâr bir lisan kullanmıştır.
Yunus Emre, [1] tanıdığımız ilk Bektaşî şairidir. Ve Bektaşî edebiyatının teşekkülünde büyük tesirleri olmuştur. Fakat bu kıymetli san’atkâr, yalnız Bektaşîler üzerinde müessir olmakla kalmamış, bütün tarikat mensublarınca benimsenmiş ve bütün mutasavvıf şairler tarafından taklid edilmiştir.
Bu değerli şahsiyet hakkında burada tafsilâta girişecek değilim. Onun bir kaç şi’rini örnek olarak dercetmekle iktifa ediyorum:
Benem ol aşk bahrısı denizler hayran bana
Deryâ benim katremdir zerreler umman bana
Kaf dağı zerrem değil ay ü güneş bana kul
Hak’dır aslım şek değil mürşiddir Kur’an bana
Çün dosta gider yolum mülk-i ezeldir ilim
Aşkdan söyler bu dilim aşk oldu seyran bana
- ↑ Yunus Emre’nin şiirleri evvelce toplu olarak taş basması ile basılmıştı. Bu kerre Maarif kitaphanesi tarafından (Tam ve Tekmil Yunus Emre Divanı) adıyla yeniden basılmıştır. 250 kuruş fiatla satılmaktadır.
