Sayfa:Bektaşi Şairleri ve Nefesleri 19 Asıra Kadar Cilt 1-2.pdf/120

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa doğrulanmış
117
HÜSEYNİ

Götürdü zulmu adli kıldı zâhir
Muhammed Mehdi-i dervrâna erdim
Bana benden değil işbu vazife
Erenler serveri sırdâne erdim
Cemî’-ül-cem’de cem’ olmuş özü
Hakikat kâmil-i insâna erdim
Yüzü Seb-ul mesânîdir muayyen
Acâyib sûre-i Kur’ân’a erdim
Don edüb giymiş âdem sûretini
Bu imiş sûret-i Rahmân’a erdim
Yüzün gören bulur Hak’dan nedâmet
Nazar-ı rahmet ü gufrâna erdim
Nefesiyle ölü canlar dirilür
Görün kim Îsi-i devrâna erdim
Hüseynî vâsıl-ı Hak’dır hakikat
Ki bir katre idim ummâna erdim


―3―

Tavâf-ı haccın ey dilber sevâbı gerçi a’lâdır.
Velî gönül tavâf etmek bilesin andan a’lâdır
Gel ey Hak isteyen tâlib murâda ermek istersen
Gönülde iste kim gönül makam-ı sırr-ı Mevlâ’dır
Olar kim âşık-ı dîdar olubdur cenneti netsün
Ki hûr u kevser olara bilesin kim tüfeylâdır
Kişi her ne kimi sevse ol olur fikri vü zikri
Nitekim dilde Mecnûn’un dün ü gün zikri Leylâdır
El ermez vaslına çünkim hayâlin gitmesün gözden
Hüseynî’nin şehâ gönlü anın ile tesellâdır