102 | BEKTAŞİ ŞAİRLERİ |
Bir pâdişâh-ı her dü serâsın ki kûyinin
En kem gedâsı husrev ü hâkan yâ Ali
Gelmeye Kanber’ine senin cümle çöb kadar
Arz itselerdi mülket-i Osmân yâ Ali
Didi Resûl Rûhüke rûhî ne tan sana
Dirlerse cümleten bu cihan cân yâ Ali
Bir cür’an ile esridi mecmû’-i kâinât
Sâkî-i bezm-i vahdet-i Yezdan yâ Ali
Hiç âlem-i velâyet içinde nazîrini
Görmedi dahi dîde-i devrân yâ Ali
Dellâl-ı şehr-i dîn ü emîn-i metâ’-ı sır
Hallâl-i müşkil-i kamu insân yâ Ali
Hallâl-i müşkilât-ı cihansın aceb midir
Olsa yanında müşkilim âsân yâ Ali
Anın hakiyle vâris-i ilmindürür senün
Ya’ni Hasen hazîne-i ihsân yâ Ali
Anın hakı ki mefhar-i Âl-i Nebîdürür
Ya’ni Hüseyn-i şâh-ı şehîdân yâ Ali
Zeyn-el-ibâd hakkı ki abdi olan anın
Âlemde oldu başına sultân yâ Ali
Dâhi İmam Bâkır akıtdı hakına zer
Yanında oldu hâk ile yeksân yâ Ali
Dahi İmâm Sâdık u Kâzım Rızâ Hakı
Canlar revân olara hezârân yâ Ali
Dâhi Takî Nakî hakı âlemde bunların
Vasfına kimse bulmadı pâyân yâ Ali
Hem Askerî hakına olan askeri anın
Nâr-ı cahîme yanmadı bir ân yâ Ali
Anın hakı ki Mehdi-i sâhib zamandır ol
Kim muntazırlarız ana el’ân yâ Ali
Pâmâl idüb sıdı beni gam cündi kılıcı
Himmet demidir ey Şeh-i merdân yâ Ali
Hâlim harâb u dîde pür âb u ciğer kebâb
Dil cevr-i rûzgâr ile vîrân yâ Ali
Düşdüm ayaklara demidir destgîrim ol
Zulmetde kaldım ol bana burhân yâ Ali