Sayfa:Bektaşi-Kızılbaş Alevi Şairleri ve Nefesleri cilt 3.pdf/9

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa doğrulanmış
6 BEKTAŞİ ŞAİRLERİ

— 2 —

Ey sofî bana mescidü meyhane de birdir
Savtı zühdü narei mestane de birdir
Haktan sana ermez ise esrarı hidayet
Bu zikrü ibadet ile peymane de birdir
Gel geç bu riyadan, hele gör tahtı cihanla
Bu fanide bir kûşei virane de birdir
İllâ başı Dünyaya gönül verme diriga
Ârif olana âkilü divane de birdir
Agâhî gibi nur olagör ey gözü âma
Bu aşka yanan şem’ile pervane de birdir.


AHMET TALİBÎ İRŞADÎ BABA


  Bektaşî olduğu halde kendisini zarardan vikaye maksadiyle Uşşakî olarak halka tanıtmış ve sonra Bektaşîliğini izhar etmiş olanlardan biri. Ahmet Talibî İrşadî Baba’dır.


  Gayri matbu divanı olan bu zâtın şiirlerinde diğer Bekta­şî nefeslerinde görülen muayyen telâkkilere tesadüf edilmez ve bu manzumelerde az çok sofîliğin tesiri göze çarpar. Fakat, onun bu hâli Takîye düsturunu kabul etmesinden neşet etmekte­dir; zira, yakın zamanlarda teessüs eden Nazenini Uşşakî tarikati Bektaşîlikten başka birşey değildir. Bu itibar iledir kî, sırf Uşşakî olan sofiler, kendi vazettikleri esasat ile bunların hiçbir veçhile alâkadar olmadıklarını söylerler. İrşadî, Hulûsî Baba’nın mürididir. Bilâhara Kasabalı Hakkı’i Mürebbî’den icazet almıştır ki ilk ve son babasının Bektaşî oldukları ve Uşşakî kisvesi altında saklandıkları muhakkaktır. 1883 «H. 1298» de vefat eden bu zatın manzumelerinde edebî kıymet aramak beyhude bir meşakkattir. Asıl bizi alâkadar edecek olan cihet, onun tasavvufî ve batınî fikirleridir. Şu üç manzu­me onundur:Kalın metin