Rahı hakikate dil oldu bende
Biz sırrı «İllâ» nın tevellâsıyız
Merdolan namerde olmaz şermende
Biz anların evvel teberrasıyız
Sirişki çeşmimden döner asiyâb
Yaş yerine gözden dökerim hûnâb
Teşnediller bizden hep oldu sirâb
Biz kuru çeşmenin baş sakasıyız
Ceyhunî çok vakıt gurbette kaldım
Ömür telef edip kuruyup kaldım
Ta temelden çürüyüp şöylece kaldım
Ceyhunîyiz lâkin kum deryasıyız
Ey şuhu müstesna çeşmi sehharın
Pençe salıp bu çeşmimden mû çeker
Ey kameti dilcû zülfü tatârın
Kan ağladıp dü çeşmimden cû çeker
Ruzü şep rakseder girdabı çeşmim
Arttırır mevcini hizabı çeşmim
Devreder daima dolâbı çeşmim
Dilmülkünde Asümana sû çeker
Gönül bendolmuştur aşkın bağında
Müekkiller bekler sol ve sağında
Hâb görmez gözlerim, gönül bağında
Bir bülbül var. gül dalında hû çeker
Ceyhunî dil verdim Hayder vaktında
Okudum ismini ezber vaktında
Bir kere ahetsem seher vaktında
Bâdi saba hub zülfünden bû çeker