| AHMET TALİBÎ İRŞADÎ BABA | 7 |
Ta ezelden kılmışam ikrarü imanın Hulûs
İtmişem sen şah ile ben ahdü peymanım Hulûs
Zatına muhtaç olaldan mestü hayran olmuşam
Vuslatı vâdin atâ kıl canda cananım Hulûs
Nazenin aşkın gönülde isterim şahım senin
Hup cemale âşıkam şemsi dirahşanım Hulûs
İştiyakım vaslı didarın senin ey mehlika
Zerrei aşkın gönülde derde dermanım Hulûs
Vermemek şanın değildir padişahı madilet
Âşıkanın feyzi aşkı pirü sultanım Hulûs
Firkati hicrinle yakma Talibi İrşadi’yi
Yak visali şem’i hüsnün dilde tâbanım Hulûs
Bir günah ettimse ya Rab afvü gufran sendedir
Bir sevabım yok benim her cürmü isyan bendedir
Mağfiret kânı keremsin ey şehinşahı cihan
Rahmetin deryasına düşse günahım kandedir
Hayrü şer senden idügün bilürem amma yine
İçtinap etmek gerektir nehyden çün tendedir
Âşıkanın korkusu Haktan cüda olduğudur
Bir nefes kılma cüda gönlüm sana efkendedir
Kullarına sen yakınsın daima ya Rabbena
Gaflet içre bilmediler dilleri berkendedir
Dü cihanda pâkolan diller nazargâhın senin
Zatını dillerde ispat eyleyen gülşendedir
Çün Azimüşşan bildin hamdülillâh Talibâ
Pir Hulûsî nazenin Uşşaki’ye dil bendedir
Eşya sıfâtından soyun
Gel gör bizim esrarımız
Kalbin evin pürnur eder
İman ile ikrarımız
