çadırlık büyük obadan daha hoş, daha şirin ve oradakilerin kanları daha sıcak geldi bana...
Vidos dönüşünde akşam geç vakit yine Topçulara uğradım. Yolda gelirken, Ayvalıdere'deki bahçelerin birinden almış olduğum bir okka çeşitli ekşi kara
dutla tirşe gözlü, hasta kızın ikinci defa hatırını sordum.
Etem yine orada yoktu. Kızın ağzını aradım, çocuklu ve cinli dul kadından da hâlâ bir ses çıkmamıştı, Tirşe gözlü kız, bir aralık, bacaklarındaki köpek dişlerinin geçmeğe başlayan yaralarını bana göstererek,
— Hiç meraklanma -dedi-, eğer ki lâzım ise o çatlak kadın sana, te bu yaralar yarın öbür gün iyice savulsun, kalkar, gider seninle onu her yanda, çadır be çadır arar, buluruz... Ne dersin?
— Fena olmaz!...
— İlle ki, nedir senin bu kadınla zorcuğun anlayamadım; yoksam, o cinli kan seni tılsımladı mı, ne yaptı?
— Ne tılsımı canım? O kadında musikiye heves fazla da ondan!...
— Abe delikanlı, sen ne biçim lakırdı edersin! Muzika filan iç bilmez o be! Sen istersen muzikayı, çalgıyı, alasın onları benden haberi! Benim sesim ondan daha üsteliktir! Ben bilirim ondan kıyak süylemesini, oynamasını!...
—Bu iş, senin anladığın gibi, yalnız ses ve oyun
işi değil!
