— Bize ilk defa çingene ninnisini dinleten o çocuklu dul kadın dün sabah çadırlardan kaçmış!
— Nereye kaçmış?...
— Nereye kaçtığını henüz bilen yok... Kimi diyor, Vidos'taki, kimi diyor Büyükdere'deki, kimi diyor Alemdağı taraflarındaki akrabalarının yanına kaçmış!
— Eh, ne yapalım, kaçmışsa sen sağol!...
— Sonra, o esmer, ince tirşe gözlü kızı da dün akşam köpek ısırmış, şimdi çadırda hasta yatıyor...
— Nasıl köpek ısırmış, kendi köpekleri mi?
— Hayır... yabancı bir köpek... Kızcağız, dün öğle sıcağında küçük oğlan kardeşi ile birlikte ve sırtında heybelerle Topkapı'ya doğru giderken Şıllık köprüsü denilen yerdeki sazlıkların arasından karşılarına koskoca bir köpek çıkmış, bunlar bağıra bağıra Maltepe'ye doğru koşarlarken oradaki bahçe köpeklerinden biri üzerlerine saldırmış. Oğlan kaçıp kendini kurtarabilmiş ama, köpoğlu köpek, kaçamayan kızcağızı iki bacağından da adamakıllı dişlemiş...
— Ne yapalım, geçmiş olsun!...
— Ben yarın sabah biraz kolonya, şeker filan alıp kendisine geçmiş olsuna, hatır sormaya gideceğim, istersen sen de gel!...
— Yok, artık ben gelemem, beni mazur gör...
— Niçin?...
— Niçini var mı ya, gören ne der sonra bize? Çingenelerle bu kadar içli dışlı olmak hiç bana gelmez, sen istersen kendi başına caddeyi tut, istediğin vakit, git oraya... Hatta istersen portatif bir karyola filan uydur, bu yazı geceli gündüzlü onlarla birlikte geçir!...
Benim, bu yarı gerçek, yarı şaka ve biraz da doku-
