Ve, ayaklarını sürüyerek yanımızdan uzaklaşmaya başladı. Birkaç adım gitti, gitmedi... tekrar döndü, geldi:
— Siz, her vakit buralara gelir misiniz?
— Arasıra!
— Ben, bugün buraya ilk defa geliyorum... Zaten bir daha ya gelirim, ya gelmem... Yalnız sizi bir kere daha bir yerde görmek isterim...
— Görebilirsin...
— Nerede?
— Ne vakit istersen yine burada...
— Yarın bu vakit gelsem, bulabilir miyim?
— Hay hay!...
— Ama yarın çalgı ile gelmeyeceğim; başka bir şeyle geleceğim...
— Nedir o başka bir şey?
— Onu yarın anlarsınız... Her halde o sizin işinize yarar. Yarın her ne kadar zahmetse bu vakit buraya teşrif edersiniz...
— Peki, gelirim... muhakkak...
— Allahaısmarladık, eski dost!
— Güle güle!...
Bizim nargile tiryakisi arkadaş, deniz kenarına giderken yolda bana boyuna bu herifi soruyor; ben de ona, «eski bir mektep arkadaşımdı, düşmüş, bu hale gelmiş...» diye işi kısa kesiyor ve hep onun yarın bana getireceği şeyi düşünüyordum.
Ertesi gün, serseri kemancı, yine aynı yere, yine aynı perişan kılıkla geldi, beni buldu; fakat bugün koltuğunda kemanı yoktu.
Bugün yanıma sokulurken dünkünden daha serbest, daha cesur gibiydi. Karşımda gülerek, hem eğil-
