navida Hasan adındaki delikanlının avucuna beş on kuruş sıkıştırıp ertesi gün hastaneye, Etem'i yoklamaya gönderdim.
Eline, ayağına pek çabuk olan Tornavida Hasan bir de baktım, iki saat sonra gülerek geldi:
— Hayrola Hasan, ne haber?
Omuzlarını silkerek,
— Hiç canım -dedi-, mesele pofyozmuş. Köpoğlunun ensesinde küçücük fındık kadar bir kan çıbanı çıkmış ve nasılsa, kolayını bulup birkaç gün önce kapağı hastaneye atmış... Orada üç dört gündür yan gelip mükemmel yemiş, içmiş; bu sabah da çıbanı deşilmiş, yarın, ya öbür gün taburcu ediliyormuş... Lâkin herifçioğlu sizi çok seviyor bey ağabey... Ah, İrfan Efendiciğim de İrfan Efendiciğim, diye boyuna sizden bahsediyor. Taburcu edilince size gelmek istiyor ama, Reha Beyle Ayvansaraylı Hıfzı Reisten korkuyor. Onun için, mutlaka sizi, taburcu olmadan önce yarın hastanede bekliyor; iki eli kanda da olsa gelsin bir kere beni görsün, diyor.
— Beklesin, işi yoksa!
Annem, benim hâlâ bir türlü Topçular'a dönmediğimi görünce tuttu, kendisine lâzım eşyadan bir kısmını toplayarak küçük bir arabaya doldurup dün, kendi başına Topçular'a kaçtı. Ne yapalım, kadının hakkı var. Yazı, Cibali'nin, Yenikapı'nın daracık, karanlık, havasız sokaklarında geçirmek budalalıktır. Hele bir-
