— Fodulluğu anladık ama, codulluk nedir kız?
—0O da söz gelişi haniya... Ha... ne diyordum, fodulluk bilmezsin, codulluk bilmezsin; herkesin iyiliğini istersin, ihvan için muhabbet beslersin... Amma velâkin çelmiştir bugünlerde birisi senin yüreciğini, ona sebep şinci yanar içerin çömlekçi fırını gibi... Dolaşırsın kaç gündür, o şeytanın kızını bulayım diye bütün dağı, bayırı... Amma bu senin gönlünü kaçıran, yüreciğini tutuşturan dilber, kız mıdır, karı mıdır, esmer midir, sarı mıdır, arpa mıdır, darı mıdır? Onu bilemem. Yalnız bildiciğim bir şey var ise o da hiç meraklanıp kasavetlenmiyesin; pek yakında daha büyle bir sürü dağlar, bayırlar aşacak, sevgiline kavuşacak, muradına ulaşacaksın!...
Ben, yarı ciddi, yarı alaylı,
— Peki, nerede şimdi bizim o sevgili ?
— Sizin sevgili bir yerde durmaz, üpürge gibidir, çat burada, çat kapı arkasındadır.
— Ne için bir yerde durmaz?
— Zere sıkıntılıdır içi birazacık...
— Siz, sepetçilerden misiniz, kalpazanlardan mı?
— Nene gerek senin sepetçi, kalpazan?
— Günaha mı girdik sorduksa?
— Niçin sorarsın, sebep ne?
— Ben, sizlerden birisini arıyorum da...
— Kimdir o aradığın... yoksam elâ gözlü bir kız mı ararsın bizlerden?...
— Gözüne pek dikkat etmedim, sesi pek hoşuma gitmişti de...
Bu sefer yaşlısı atıldı:
— Sesi pek hoşuna gitti ise, mutlaka Karakuş
Ayşe'dir.
