Sayfa:Çingeneler - Bilgi Yayınevi 1972.pdf/105

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa istinsah edilmiş

dibinde yürüyen çingenenin çenesine yumruğumu dayadım:

— Bu yumruk yetmez mi sana, silâhı ne yapacaksın?

Zavallı çingene, birden, öyle afalladı, öyle korktu ki, ağlar gibi yalvarmaya başladı:

— Köpeğin olayım, yapma beyim! Tabanlarını yalayım etme beyim! Yok benim içimde hiç bir kötülük size karşı. Ben sorarım size laf olsun diye!...

— Geç bakayım, beygirin önüne de tut yularından!

— Tutayım paşam!...

Ve ben beygire atlarken o, birdenbire beygirin yanında eğildi:

— Basasınız sırtıma da üyle binesiniz biygire, zere zahmet olmasın beyağacığım!...

Çingenenin bu kadar korkağını görmemiştim. Ben beygire atladım, o yulara yapıştı, tekrar yola düzüldük. Bu sefer çingene, yular elinde, keyifli keyifli, çingenece şu şarkıyı tutturdu:

«Elenin da avela
Palenin da raveia
Ojamutru namola
Bori habe kerala
Dale Kolonçi yala
Dade Kolondi kela!»

Herif, ağzını şapırdata şapırdata bu türküyü öyle neşeli söylüyordu ki, bunun, benim de hoşuma gidip gitmediğini anlamak için ikide bir dönüp, bana bakarak gülümsüyordu. Türkü ( bitince kendisine sordum:

— Bu türkü ne türküsüdür bakayım?...

107