Sağduyu Tanrısızlığın İlmihali/Din ve Dinin Metafizik Ahlakı Kavimler İçin Kötüdür ve İnsanın Doğasına Zıttır

Vikikaynak, özgür kütüphane

Bir ahlakın iyiliğine ancak insanın doğasına uygun olmasıyla karar verebiliriz. Bu karşılaştırmaya göre, türümüzün refah ve mutluluğuna aykırı bulursak bu ahlakı reddederiz. Dini ve dinin metafizik ahlakını ciddi olarak inceleyen ve düşünceden geçiren, güvenilir bir elle yarar ve zararını tartan kim olursa olsun, inanacaktır ki; din de, ahlakı da insan türünün çıkarına aykırıdır, ya da doğrudan doğruya insan doğasına aykırıdır.

"Ey ahali, silah başına! Allahınızın davası söz konusudur. Allah'a tecavüz edildi; din tehlikededir! Vurun dinsizliğe! Küfre! Allahsızlara!"

Ahalinin hiçbir zaman hiçbir şey anlamadığı bu müthiş kelimelerin büyüleyici kuvvetiyle, rahipler, genellikle ruhaniler, her zaman milletleri ayaklandırmak, kralları tahtlarından indirmek, iç savaşlar çıkarmak, insanları birbiriyle boğaz boğaza getirmek durumunda bulundular. Göksel gazabı tahrik etmiş ve yeryüzünde bu kadar yıkım yapmış olan önemli şeyler tesadüfen incelenecek olursa, görülür ki, kendileri de anlaşamayan birkaç ilahiyatçının delicesine hayalleri ve garip varsayımları ya da rahiplerin iddiaları, toplumun bütün bağlarını kırmış ve insan türünü kendi kanına ve gözyaşlarına boğmuştur.1

1 Meslier'nin bu sözü bana, "Harbin Alevi" adlı şu kıtamı hatırlatıyor:

"Zenda", "Vesta", "Hürmüz", "Ehrimen" senin,
"Veda", "Tevrat", "İncil", "Furkan" senindir;
Ağlayan, kanayan ey beşer, senden,
Bu gözyaşı senin, bu kan senindir.
(A.C.)