Sağduyu Tanrısızlığın İlmihali/Din, Kan Dökücülüğü Meşrulaştırarak Acımasızlık Dizginini Gevşetir ve İlahi Amaçlar İçin Gerekli Olabileceğini Öğreterek Cinayeti Mubah Kılar
Pascal der ki, "İnsan, kötülüğü, yanlış bir vicdan ilkesiyle yaptığı zaman olduğu kadar, hiçbir zaman tam bir zevkle yapmaz."1
Halkın kan dökücülük dizginini gevşeten ve en kara cinayetlerini gözünde haklı gösteren bir din kadar tehlikeli bir şey yoktur. Kendisine, çıkarlarının her eylemi meşrulaştırdığı söylenen bir Allah tarafından izin verildiğine inanan halk, kötülüklerine artık sınır çekmez. Din mi söz konusu oluyor? O zaman en uygar kavimler hemen tekrar gerçek vahşiler olur ve kendisi için her şeyin mubah olduğuna inanır.
Ne kadar zalimce hareket etseler, Allah'larının davasını ne kadar çok hararetle savunsalar yine az olan Allah'larının o kadar beğenisini kazanacaklarını, o kadar hoşuna gideceklerini varsayarlar.
Dünyanın bütün dinleri, hadsiz hesapsız cinayetlere izin vermiştir. Yahudiler, Allah'larının vaadiyle sarhoş olarak, bazı milletleri bir kişi kalmayıncaya kadar yok etme hakkını benimsediler. İlahlarının kehanetleri üzerine dayanan Romalılar, dünyayı haydutça ele geçirdiler ve kırıp döktüler. İlahi peygamberleri tarafından yüreklendirilen Araplar, Hıristiyanları ve putperestleri kılıçtan ve ateşten geçirdiler. Hıristiyanlar, sözde kutsal dinlerini yaymak bahanesiyle yerküresinin her iki yarısını da yüz kez kana boyadılar.
Allah'ın davası, Allah'ın amacı adını verdikleri özel çıkarlarına uyan her işte ve olayda rahipler, hocalar, hahamlar, kısacası genellikle ruhaniler, bize, Allah'ın parmağını gösterirler.
Bu ilkelere göre, sofular, bazı ayaklanmalarda, bazı katliamlarda, bazı hükümdarlara suikastte, bazı cürümlerde, bazı suiistimallerde, bazı namussuzluklarda, Allah'ın parmağını görmekle mutludur. Bu şeyler dinin çıkarına bir parça hizmet etti mi, bu sofular hemen amaçlarına ulaşmak için Allah her türlü aracı kullanır diyerek işin içinden çıkarlar. Dünyada bir şey var mıdır ki, bu kadar kudretli ve mükemmel olan Allah'larının, amaçlarına ulaşması için, çoğu kez cinayetten yardım istemek zorunda olduğunu anlatmakla, insan ruhunda her türlü ahlak fikrini yok etmeye daha yetenekli olsun? (Yani, bütün her şeye gücü yeten ve mükemmel olduğu söylenen Allah'ın, amacına ulaşması için bazen cinayetler, yangınlar, katliamlar yapmak zorunda olması, ya da bunları mubah görmesi, insanın zihninden ahlak duygu ve fikrini siler ve insan o zaman, kendi kendine diyebilir ki, madem ki Allah amacına ulaşmak için cinayet işliyor, ben aciz kul, amacıma ulaşmak için neden her naneyi yemeyeyim?)
1 Les pensées de Pascal'ın 38. bölümüne bakınız.