Sayfa:Kürk Mantolu Madonna.djvu/87

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa doğrulanmış
87
KÜRK MANTOLU MADONNA


  Sözlerinin ortasına doğru tekrar yürümiye başlamış­tık. Acele ve sert adımlar atıyordu. Gözlerini kâh yere, kâh gökyüzüne dikerek ve elleriyle işaretler yaparak konuşuyordu. Cümlelerin arasında, sözünü bitirmiş hissini verecek kadar uzun fasılalar bırakıyor ve bu sırada gözlerini tekrar yarı kapıyarak yoluna devam ediyordu.
  Bir hayli yürüdük. Gene uzun bir sükûta dalmıştı. Ben de korka korka yanında gidiyor ve susuyordum. Tiergarten civarindaki sokaklardan birinde, üç katlı taş bir binanın önünde durdu.
  «Ben burada oturuyorum... Annemle beraber...» dedi «Sözümüze yarın devam ederiz... Fakat oraya gelmeyin... Size o halimle görünmekten memnun olmıyacağımı zannediyorum... Bunu lehinize bir nokta olarak kaydedebilirsiniz... Yarın gündüzün buluşalım... Beraber dolaşırız. Be­nim Berlinde kendime mahsus gezinti yerlerim vardır. Ba­kalım hoşunuza yider mi... Haydi şimdilik iyi geceler.. Bir dakika: Hâlâ isminizi bilmiyorum?..»
  «Raif!»
  «Raif mi?.. Bu kadarcık mi?»
  «Hatip zade Raif!»
  «A, imkânı yok... Ne aklımda tutabilirim, ne de söyliyebilirim! Sadece Raif desem olmaz mı?»
  «Daha memnun olurum!»
  «Siz de bana sadece Maria diyebilirsiniz... Söyledim ya, minnet altında kalmak istemem!»
  Tekrar güldü; deminden beri birkaç defa ifade değiş­tiren çehresi tekrar o tatlı, o dost halini aldı. Kolunu uzatarak elimi avucunun içinde sıktı. Bana nedense özür diliyormuş hissini veren yumuşak bir sesle ikinci defa iyi geceler temenni etti, çantasından anahtarını çıkararak arkasını döndü. Ağır ağır uzaklaştım. Beş on adım gitmemiş­tim ki, arkamdan onun sesini duydum.
  «Raif!»
  Olduğum yerde geri dönerek bekledim.