Sayfa:Kürk Mantolu Madonna.djvu/60

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa doğrulanmış
60
KÜRK MANTOLU MADONNA

uğrar, yüzüm ateş gibi kesilerek kaçacak yer arardım. Ramazan geceleri onun, annesiyle beraber, elinde bir fenerle, teraviye gidişini seyretmek için evden kaçıp kapı­larının karşısına gizlenir, fakat bu kapı açılıp, dışarı vu­ran sarımtırak ışıkta siyah feraceli vücutlar görünür gö­rünmez başımı duvara çevirerek, benim burada olduğumu farkedecekler diye titremiye başlardım.
  Bir kadın her hangi bir şekilde hoşuma gidince ilk yaptığım iş ondan kaçmak olurdu. Karşı karşıya geldiğimzaman her hareketimin, her bakışımın sırrımı meydana vuracağından korkar, tarif edilmesi imkânsız, âdeta boğu­cu bir utanma ile dünyanın en zavallı bir insanı haline ge­lirdim. Hayatımda hiçbir kadının, hattâ annemin bile göz­lerine dikkatle baktığımı hatırlamıyorum. Son zamanlar­da, bilhassa İstanbulda bulunduğum müddet zarfında bu mânâsız hicapla mücadeleye niyet etmiş, arkadaşlar vasıtasiyle tanıştığım bazı genç kızlara karşı serbest olmıya çalışmıştım. Fakat onlardan ufak bir alâka gördüğüm an­da bütün niyet ve kararlarım uçup gidiyordu. Hiçbir za­man masum bir insan değildim: Yalnız kaldığım zamanlar, kafamda canlanan bu kadınlarla, en usta âşıkların bile aklına gelmiyecek sahneler yaşar, sıcak ve zonklıyan du­dakların sarhoş eden tazyikini ağzımda, hakikatte olabileceğinden birkaç kat daha kuvvetli olarak duyardım.
  Fakat sergide gördüğüm bu kürk mantolu resim, ona hayalen dokunmama imkân vermiyecek derecede beni sarmıştı. Onunla bir aşk sahnesi tasavvur etmek değil, karşı karşıya, iki dost gibi oturmayı düşünmek bile elim­den gelmiyordu. Buna mukabil, gidip o tabloyu seyret­mek, bana bakmadığına emin olduğum o gözlere saatler­ce dalmak arzusu gitgide artmakta idi. Paltomu sırtıma geçirerek tekrar serginin yolunu tuttum; ve bu hal, gün­lerce devam etti.
  Her gün, daima öğleden sonra oraya gidiyor, koridor­lardaki resimlere bakıyormuş gibi ağır ağır, fakat büyük